Εργαστήρι Συναισθημάτων

Τι είναι και πώς ξεκίνησε το Εργαστήρι Συναισθημάτων:

Η ιδέα για αυτό το εργαστήρι ξεκίνησε στην αρχή της επαγγελματικής μου ενασχόλησης με παιδιά, βλέποντας πόσο απαραίτητη τους είναι η έκφραση και η διαχείριση των συναισθημάτων τους. Τα συναισθήματα, ενώ είναι το Α και το Ω της ψυχικής μας υγείας, διδάσκονται μόνο αποσπασματικά στο σχολείο ή αλλού. Στόχος μου η δημιουργία ενός ψυχοεκπαιδευτικού εργαλείου, που θα είναι πολύτιμο εφόδιο για κάθε παιδί.

Μες την καρδιά του χειμώνα

Ι dreamed of spring… Μες την καρδιά του χειμώνα

Αυτές τις μέρες είδα ένα μάλλον σημαδιακό (ή συμβολικό, εσείς αποφασίζετε!) όνειρο. Ήμουν, λέει, μέσα σε μια σπηλιά από πάγο, βαθιά χωμένη, κάτω από την γη. Οι αισθήσεις μου ήταν νεκρωμένες, τα άκρα μου ακίνητα, η ψυχή μου νεκρή, παγωμένη. Έμοιαζε με χειμερία νάρκη. Κάποια στιγμή είδα πως η παγωμένη σπηλιά είχε μια σχισμή από την οποία μόλις που έμπαινε μια χαραμάδα φωτός. Εγώ εξακολουθούσα να είμαι ακίνητη. ΄Ομως ένιωσα πως κάποιος δίπλα μου προσεύχεται για εμένα για να βγω από αυτήν την κρύα σπηλιά, για να “ανά-γεννηθώ”. Κι ύστερα άκουσα φωνές ανθρώπων να έρχονται από μακριά, έξω από την σπηλιά. Με καλούσαν κοντά τους, έμοιαζε να λένε :‘’Σε περιμένουμε όλοι εμείς για να κάνουμε κάτι καλό μαζί”.

Οι Επτά Πνευματικοί Νόμοι της Επιτυχίας ή πώς να κατακτήσεις τα όνειρά σου

Ιανουάριος του 2021, αρχή μιας νέας χρονιάς και μιας νέας δεκαετίας. Βάζω “στοίχημα” με τον εαυτό μου πως κάθε πρωί πριν κάνω οτιδήποτε άλλο θα ξεκινάω με λίγα λεπτά διάβασμα ενός βιβλίου. Για τρίτη (ή τέταρτη φορά, έχω χάσει πια τον λογαριασμό) ξεκινάω με ένα μικροσκοπικό εγχειρίδιο για την κατάκτηση της Επιτυχίας. Το βιβλίο αυτό είναι του μεγάλου πνευματικού δάσκαλου Deepek Chopra. Ονομάζεται “Οι Επτά Πνευματικοί Νόμοι της Επιτυχίας”.

Στην πραγματικότητα, πρόκειται μάλλον για έναν οδηγό προς την Ευτυχία. Οι “Νόμοι” που περιγράφει είναι κάποιοι γενικοί “κανόνες Ζωής”, αν μπορούμε να το πούμε έτσι. Αν τους εφαρμόσουμε στη Ζωή μας μπορούμε να νιώσουμε πληρότητα, αρμονία, χαρά, ευδαιμονία, επιτυχία, αφθονία.

Πάμε να γνωρίσουμε καλύτερα τους 7 Πνευματικούς νόμους για την Επιτυχία;

Η Χρυσαλλίδα της Ζοελ Λοπινό, ένα ταξίδι στο φως.

Μια πελάτισσα δύσκολη

Για να είμαι ειλικρινής είμαι αρκετά δύσκολη και επιλεκτική πελάτισσα. Για πολλά χρόνια μάλιστα είχα πάθει το λεγόμενο “burn out”, δηλαδή μετά από χρόνια σπουδών δυσκολευόμουν πολύ να πιάσω σχεδόν οποιοδήποτε βιβλίο, ακόμα και ένα εύπεπτο μυθιστόρημα. Στην προηγούμενη καραντίνα μάλλον βρήκα την “υγειά μου” στο θέμα βιβλίο και απόλαυση της ανάγνωσης, όσο οξύμωρο κι αν ακούγεται αυτό. Σε αυτήν την καραντίνα έχω κουραστεί ακόμα πιο πολύ από τις ειδήσεις, τα ειδησιογραφικά site και οποιαδήποτε πληροφορία ή νέο που μυρίζει ασθένεια, πόνο και θάνατο.

Ένα μέσο που χρησιμοποιώ για να κρατήσω την ψυχική μου υγεία είναι να “χαθώ” στον κόσμο του βιβλίου. Όπως τότε που ήμουν έφηβη και ξεχνούσα να πάω ως και για απογευματινό μπάνιο στη θάλασσα (η θάλασσα ήταν ακριβώς κάτω από το εξοχικό σπίτι μου, ακόμα απορώ με εμένα!). Μπορεί να έχει περάσει ανεπιστρεπτί αυτή η εποχή της αθωότητας, γιατί είμαι πια ενήλικας και όπως όλοι μας έχω πολλά να κάνω μέσα στη μέρα μου, όμως ένα καλό βιβλίο πάντα με συγκινεί. Έλα όμως που είμαι δύσκολη πελάτισσα! Μα πολύ σας λέω. Μια δυσανασχετώ με τη μετάφραση όταν μιλάμε για ξενόγλωσση λογοτεχνία, μια οι διάλογοι μου φαίνονται επιφανειακοί, μια οι περιγραφές δεν είναι τόσο ολοκληρωμένες όσο θα ήθελα. Κυρίως όμως δεν βρίσκω εύκολα ιστορίες που να μου κρατούν το ενδιαφέρον αμείωτο ως το τέλος. Τι μου αρέσει; Συνήθως αγαπώ τα μυθιστορήματα με καλή γραφή από΄Ελληνες λογοτέχνες που εντρυφούν στην ψυχή των ηρώων τους και σκιαγραφούν το ψυχολογικό τους πορτρέτο. Αγαπημένη μου συγγραφέας είναι η Αλκυόνη Παπαδάκη- έχω τη χαρά να την έχω γνωρίσει από κοντά- που ξετυλίγει με θαυμαστή δεξιοτεχνία τα κουβάρια της ανθρώπινης ψυχής.

Η Πανδημία και η επίδρασή της στα παιδιά.

Στο διαδίκτυο από την πρώτη καραντίνα ως τώρα έχω συναντήσει μόνο μια έρευνα (πηγή dikepsy) που λέει πως 1 στα 3 παιδιά έχει επηρεαστεί σοβαρά από την πανδημία. Τα βασικά ζητήματα κοινωνική απομόνωση, δυσκολία στη σχέση με συνομηλίκους, εθισμός σε τεχνολογία/ τηλεόραση.

Πώς όμως επιδρά η πανδημία στα παιδιά;

Πρώτα απ’ όλα χρειάζεται να πούμε πως η πανδημία, όπως και ο πόλεμος, δημιουργούν ένα συλλογικό τραύμα που επηρεάζει την ψυχική μας υγεία στο παρόν και ίσως να την επηρεάσει και στο μέλλον. Συλλογικό τραύμα είναι ένα τραύμα που αφορά όλους μας, είναι δηλαδή καθολικό. Αυτό σημαίνει ότι τα παιδιά, σε όποια ηλικία κι αν βρίσκονται, θα επηρεαστούν ανεξαρτήτως του οικογενειακού περιβάλλοντος στο οποίο βρίσκονται και ανεξαρτήτως άλλων συνθηκών.

Oμιλία:»Μεγαλώνοντας ευτυχισμένα παιδία»

 

Είσοδος ελεύθερη! Σας περιμένουμε!!! 

Δουλεύοντας θεραπευτικά με playmobil …

Αν σκεφτεί κανείς ότι όλα ξεκίνησαν με έναν αστυνόμο – playmobil του νονού μου (σήμερα το συνειδητοποίησα!), θα πει πώς τίποτα δε είναι τυχαίο…

Η Συστημική αναπαράσταση είναι πραγματικά πολλά πράγματα μαζί, είναι δύσκολο να την εξηγήσει κανείς σαν θεραπευτική μέθοδο…Αυτό που συνήθως συνίσταται είναι να τη βιώσει.
Σας παραπέμπω σε ένα παλιότερο άρθρο μου για την Συστημική αναπαράσταση και τις τάξεις της αγάπης (https://olympiannalazana.wordpress.com/…/%CE%B7-%CF%83%CF%…/)

Η συστημική αναπαράσταση μπορεί να πραγματοποιηθεί με αρκετούς τρόπους, είτε με τον ενδιαφερόμενο και τον συντονιστή σε ατομικό ραντεβού, είτε σε ομάδα. Ένας από τους τρόπους που προτιμώ προσωπικά είναι η ατομική εργασία με τις φιγούρες, τόσο με παιδιά όσο και με τους ενήλικες.

Στην αναπαράσταση με τις φιγούρες- playmobil συνήθως βλέπουμε τις »εμπλοκές» και τις κρυμμένες δυναμικές του οικογενειακού συστήματος του παιδιού ή του ενήλικα. Αφού αυτά γίνουν ΦΑΝΕΡΑ, δουλεύουμε μαζί προς την αποκατάσταση των ‘ανισορροπιών’ , ή καλύτερα προς την αποκατάσταση της Τάξης.

Αυτό που συνήθως μεταβάλλεται δεν είναι το πρόβλημα καθαυτό αλλά το πώς νιώθουμε ως προς αυτό( ωστόσο είναι και πολλές οι φορές που »επιδιορθώνεται», »επιλύεται» ή »καταστέλλεται» η όποια προβληματική κατάσταση). Θα μου πείτε αυτό ακριβώς κάνει και η ψυχοθεραπεία, ποια η διαφορά;

 

Για μένα η συστημική αναπαράσταση έρχεται να συμπληρώσει την όποια ψυχοθεραπευτική μέθοδο. Αλλάζει το πώς στεκόμαστε ψυχικά απέναντι σε όποιο θέμα και συχνά, χωρίς πολλά λόγια (για την ακρίβεια με λίγα ή καθόλου λόγια) φέρνει μια ‘ελαφριά’, σχεδόν ανεπαίσθητη αλλά πολύ σημαντική, ΚΙΝΗΣΗ σε ΟΛΟ το οικογενειακό σύστημα του ενδιαφερομένου.

Ενσωματώνοντας την συστημική αναπαράσταση στις ατομικές μου συνεδρίες νιώθω πώς κερδίζουμε χρόνο και πάμε γρηγορότερα σε μεγαλύτερο ‘βάθος’ με τον εκάστοτε ενδιαφερόμενο.. Αρκεί φυσικά να είναι έτοιμη και σύμφωνη η ψυχή του…

Και κάπου εκεί τα θαύματα ξεκινούν…

Ολυμπιάννα

Το »οικογενειακό συμβούλιο»

Το  οικογενειακό συμβούλιο

Ένας τρόπος να έρθουν πιο κοντά οι γονείς με τα παιδιά τους είναι η οργάνωση του»οικογενειακού συμβουλίου»μια φορά το μήνα ή όσο συχνά κρίνετε εσείς απαραίτητο.

Η ιδέα είναι η εξής: Όλη η οικογένεια συγκεντρώνεται μαζί γύρω από ένα τραπέζι. Ζητάμε από πριν στα παιδιά να έχουν γράψει σε δικό τους χαρτάκι τι ζητούν από εμάς τους γονείς και από τα αδέρφια τους. Αντίστοιχα κρατάμε τις δικές μας σημειώσεις για θέματα που μας δυσκολεύουν (πχ. τα παιδιά δεν στρώνουν τα κρεβάτια τους ή δεν μιλούν ευγενικά-τσακώνονται μεταξύ τους) . Ένας από τους δυο γονείς αναλαμβάνει ρόλο συντονιστή και δίνει τον λόγο διαδοχικά σε όλα τα μέλη της οικογένειας. Μπορείτε εδώ να ξεκινήσετε από τον μεγαλύτερο προς τον μικρότερο.

Δύο είναι οι ερωτήσεις που χρειάζεται να θέσετε στα παιδιά:»Tι περιμένεις/θα ήθελες να αλλάξει με εσένα και τα αδέρφια σου και τι περιμένεις/θα ήθελες να αλλάξει με τους γονείς σου».

Από τη στιγμή που όλοι θα έχουν εκφράσει τις επιθυμίες τους και ακόμα περισσότερο θα έχουν μιλήσει για τις δυσκολίες τους σε σχέση με τα υπόλοιπα μέλη της οικογένειας, δημιουργείτε ένα δεκάλογο κανόνων σε ένα μεγάλο χαρτόνι. Στο κάτω μέρος βάζετε την υπογραφή σας (γονείς και παιδιά), πράξη που συμβολίζει τη συναίνεση όλων σε αυτά που αναγράφονται.

Αν θέλετε να το πάτε ακόμα παραπέρα μπορείτε να φτιάξετε ένα »σύστημα ανταμοιβής» με αυτοκόλλητα για όποιον τα πάει καλά με τους κανόνες (ενδείκνυται για μικρά παιδιά). Όποιος μαζέψει τα πιο πολλά αυτοκόλλητα κερδίζει ένα μικρό δώρο (πχ. βόλτα με το ποδήλατο).

Το »οικογενειακό συμβούλιο» θέτει τις βάσεις για μια ισορροπημένη και αρμονική οικογενειακή ζωή, όπου όλα τα μέλη της οικογένειας νιώθουν ότι είναι αποδεκτά και άξια σεβασμού. Επίσης περνά στα παιδιά το μήνυμα ότι οι διαφορές και τα όποια προβλήματα μπορούν καταρχήν να συζητηθούν και έπειτα να επιλυθούν.

Καλή επιτυχία! 🙂 Ολυμπιάννα

 

Τα παιδιά ζωγραφίζουν για να εκφραστούν, να διαχειριστούν, να μάς πουν…

ΤΗΣ ΨΥΧήΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΝΙόΤΗΣ

Τα παιδιά ζωγραφίζουν στους τοίχους, στα τετράδια, στα μπλοκ τους… Τις ανάγκες τους; Τις επιθυμίες τους; Τα άγχη τους; Το χρώμα του ονείρου τους;

Το σίγουρο είναι ότι οι ενήλικες κοιτούν πάντα με ενδιαφέρον και ίσως διερευνητικά, με διάθεση αξιολόγησης και ερμηνείας, τις παιδικές ζωγραφιές.

Tο παιδικό ιχνογράφημα εστιάζει στον τρόπο ερμηνείας του σχεδίου ως προς τη γνωστική ανάπτυξη του παιδιού, τον τρόπο που αντιλαμβάνεται τα πράγματα και τη συναισθηματική κατάστασή του. Στόχος του αφιερώματος που παρουσιάζουμε εδώ, σαφώς και δεν είναι η διάγνωση ειδικών εκπαιδευτικών αναγκών ή διαταραχών. Πρόκειται για μιά γενική θεώρηση της σημασίας που ενδέχεται να έχει μια παιδική ζωγραφιά και του συναισθηματικού αποτυπώματος που αφήνει. 

Ιστορική αναδρομή

Το ιχνογράφηµα και η ζωγραφική αναγνωρίζονται ως δύο από τους σηµαντικότερους τρόπους έκφρασης των παιδιών και έχουν επανειληµµένα συνδεθεί µε την αποτύπωση της προσωπικότητας και των συναισθηµάτων τους. Οι ζωγραφιές τους αντανακλούν τον εσωτερικό τους κόσµο και απεικονίζουν στοιχεία…

Δείτε την αρχική δημοσίευση 3.624 επιπλέον λέξεις

Αυτισμός

Μπορεί στη κοινή συνείδηση ένα παιδί με αυτισμό να είναι απλώς ένα παιδί που είναι  στον κόσμο του, για τον Γερμανό ψυχοθεραπευτή Bert Hellinger όμως είναι » ένα παιδί που κοιτά εκεί όπου οι γονείς δεν κοιτούν». Μπορεί να πρόκειται για κάποια απώλεια(πένθος) στην οικογένεια ‘η για κάποιο γεγονός που βιώνεται ως απειλή(υπαρκτή-ίσως και φαντασιακή) για το παιδί.

Δουλεύοντας με γονείς και παιδιά έρχεται συνέχεια μπροστά μου η ανάγκη για θεραπεία τόσο του ίδιου του παιδιού όσο και των γονιών του, ιδιαίτερα δε της μητέρας, η οποία έχει στενή συναισθηματική σύνδεση με το παιδί (πολύ έντονα στα πρώτα χρόνια ζωής του). Για μένα η μητέρα και ο τρόπος που βιώνει την Χ συμπτωματολογία του παιδιού της, επηρεάζουν(σε σημαντικό βαθμό) τη θεραπευτική πορεία του παιδιού. Άλλωστε μην ξεχνάμε πώς πριν γεννηθεί το παιδί και οπωσδήποτε τον πρώτο χρόνο ζωής του υπάρχει μόνο μέσα από τη ΜΗΤΕΡΑ. Ο δεσμός τους είναι »συμβιωτικός», η ύπαρξη του παιδιού καθορίζεται μέσα από το μητρικό βλέμμα, και μόνο: »Yπάρχω μέσα από εσένα μαμά, εγώ είμαι εσύ». Σταδιακά και πιο αργά χρονικά το παιδί »πάει» προς τον πατέρα, που μπαίνει στο προσκήνιο (αν του επιστρέψει η μητέρα) και αναλαμβάνει ουσιαστικό ρόλο.

‘Οταν οι γονείς έρχονται αντιμέτωποι με ένα παιδί που εμφανίζει τα πρώτα σημάδια αυτισμού πολύ σοφά (απ΄ότι έχω συζητήσει ως τώρα με τους γονείς) απευθύνονται σε ειδικούς. Η έγκαιρη παρέμβαση μπορεί πράγματι να είναι πολύ βοηθητική για όλη την οικογένεια.

Να μην ξεχνάτε όμως κάτι αγαπημένοι γονείς. Σε μια συμπτωματολογία αυτισμού (ή αντίστοιχη) δεν αρκεί να βάλετε το παιδί σε ένα πλαίσιο παρέμβασης μόνο του, χωρίς τη δική σας παρουσία. Δεν αρκεί να βομβαρδιστεί το παιδί από ψυχο-έργο-λόγω- θεραπείες. Χρειάζετε να δεσμευτείτε κι εσείς σε θεραπεία, προκειμένου να ανταπεξέλθετε καλύτερα μπροστά στη νέα πρόκληση, αλλά και να βοηθήσετε πιο αποτελεσματικά το παιδί σας.

Ακολουθούν κάποιοι εξωτερικοί σύνδεσμοι για περαιτέρω ενημέρωση, Ολυμπιάννα

 

Προειδοποιητικά σημάδια αυτισμού:  http://eidikospaidagogos.gr/proidopoihtika-simadia-autism/

Aυτισμός: Τι, πού πότε, πώς, γιατί; http://www.noesi.gr/book/syndrome/autism

Μοντέλα παρέμβασης: http://www.noesi.gr/book/syndrome/autism/odigos-paremvaseon

Πρόταση βιβλίων: http://www.noesi.gr/book/syndrome/autism-books